Opvolging Gespreksmethodiek van Bart

Beste onwel-riekenden,


Ik kan er morgen niet bij zijn (ik geef later meer uitleg), al wil ik jullie graag een duw in de rug geven om de gesprekken, aan de hand van de methode die ik gebruikte, verder te zetten. Als jullie daarvoor zouden kiezen. De te zetten stappen zijn in wezen niet moeilijk, de onderbouwing van de verschillende stappen iets meer.


De gesprekken gingen over de volgende PROBLEEMSTELLING: "De hoofddoek is een problematisch fenomeen."

Er zijn een reeks hypothetische problemen die het problematische fenomeen 'de hoofdoek' doen ontstaan. Deze hypothetische problemen moeten we onderzoeken met de juiste vragen en methoden. De logica is de volgende binnen het concrete onderstaande voorbeeld:


HYPOTHESE 1:" Vrouwen die een hoofddoek dragen immuniseren zich voor tegensprekelijke informatie".


Deze hypothese wordt getoetst met een reeks onderzoeksvragen:


Voorbeeld ONDERZOEKSVRAAG 1: "Vrouwen die een hoofddoek dragen verwerpen wetenschappelijke kennis (bijvoorbeeld de evolutietheorie)."

Voorbeeld onderzoeksvraag 2: ...


Nadien komen de onderzoeksmethodes aan bod. Met welke methodes kunnen we een antwoord krijgen op de onderzoeksvraag?


Voorbeeld ONDERZOEKSMETHODE 1: "Is er een enquête die aantoont dat hoofddoek dragende vrouwen tegensprekelijke wetenschappelijke kennis verwerpen (evolutietheorie)?" We zoeken een enquête die bij hoofddoek dragende vrouwen werd afgenomen en nemen de onderzoeksresultaten mee om de onderzoeksvraag te beantwoorden.



Gedurende de vorige samenkomst van ons genootschap hebben we twee hypothesen op deze manier uitgewerkt, inclusief de onderzoeksvragen en -methodes (zie forum). Het is nu de bedoeling dat de onderzoeksvragen worden beantwoord met de afgesproken onderzoeksdaden en de gevonden antwoorden. Hebben we gegevens die de vragen positief beantwoorden, dan kunnen we zeggen dat de hypothese enigszins bevestigd en dus een feit is. Het is geen hypothese meer, maar een onderkend probleem. Worden alle relevante hypotheses op die manier bevestigd, dan kunnen we stellen dat de probleemstelling engszins klopt.


Ik denk dat het goed is om:

1) de bestaande onderzoeksvragen en de hypothesen te evalueren/ bij te sturen.
2) nieuwe hypothesen, onderzoeksvragen en -methodes uit te werken (als nodig).

Dit is een methode die de vrijblijvende en losse confrontatie van meningen overstijgt en vertrekt vanuit een wetenschappelijke basishouding van formulering van een probleemstelling, hypothesevorming en toetsing van hypothesen.


De volgende keer ben ik er terug bij!


Tot snel en een onwelriekende groet,


Bart.

Ik wil me niet moeien, of toch
minstens constructief opstellen,
maar is een reductionische aanpak
wel geschikt om een overduidelijk
maatschappelijk probleem aan
te pakken?

Is een vergrootglas nodig om vast
te stellen dat de hemel blauw is?

Een diamantboortje om een bonkend abces te openen?

Er zijn 'clusters van obscurantisme'
en dat zijn nu eenmaal georganiseerde
godsdiensten. Net zoals er 'clusters
van verlichting' zijn bv universiteiten.

Dat er bij de eerste ook wel verlichten
rondlopen is duidelijk, en bij de tweede halvegaren eveneens. Dit zijn dus
inderdaad geen 'afgeronde' stellingen.
Maar wat is de relevantie hiervan?

Stel dat je een moskee, welke geregeld
haatimams laat aanrukken, identificeert
als een 'problematische cluster'.

Dan kan je netjes nagaan hoeveel
van de aanwezigen spruitjes verwerpen als icoon van de westerse cultuur
(omdat die imam dat er wekelijks
inramt).

Of dat nu 30, 60 of 90 procent is,
maakt dat wezenlijk verschil?
En als het maar 30 procent is,
moeten we dan blij zijn?

Bovendien gaat het niet alleen
om cijfers maar ook om interpretatie.

Laten we inderdaad aannemen dat de
uitkomst van hogervermelde peiling
30 procent is (voor zover zo'n peiling organiseerbaar is, statistisch valide
én bovendien correct bevraagd,
want als je na het vrijdaggebed
in Molenbeek aan 100 man in
djellaba vraagt of wij allemaal
afstammen van de apen dan is de
kans groter dat je een watermeloen
op je ketel krijgt), wat dan?

Interpretatie dus. Stel dat de uitkomst van de spruitjesvraag 25 jaar geleden maar 10 procent was ipv 30, en dat
we van die10 procent bovendien
weinig last hadden omdat dat westvlaamse keuterboeren waren
die hadden gekozen voor patatten (maw geen deel uitmaakten van een 'problematische cluster').
Moeten we dan nog steeds blij zijn?

En moeten we die spruitjes dan maar afvoeren 'omdat er helemaal geen probleem is' (decennialang de Molenbeekse aanpak) of ze stilletjes vervangen door courgetten
'om onnodige twisten te vermijden'?

In de soep van een samenleving zonder ballen drijven uiteindelijk
halalballen, en dan mag je nog
blij zijn dat je die 's avonds niet tegenkomt in één of ander metrostation.

Srg