Zwarte Mannen

Sommige racisten lusten er echt wel pap van. Zwarte mannen zijn allemaal smeerlappen, ging ze hevig tekeer. Niet te betrouwen egoïsten. Luiaards ook nog en ze behandelen ons zonder respect. Toe maar suste ik.
Omdat ik er de leeftijd voor heb zocht ik de juiste toonaard op die zowel opvoedend als streng vermanend klonk om in de tegenaanval te gaan. Ik koos voor het beproefde recept van niet veralgemenen en niet stereotyperen. Omdat je een onbetrouwbaar sujet tegen het lijf loopt terwijl die nu per toeval zwart blijkt te zijn, kan je dat toch niet over alle zwarte mannen beweren, voerde ik aan. Plus variaties op dat thema natuurlijk, want zo gemakkelijk laat ik me niet wegzetten. Maar er was geen lievemoederen aan. Niks dan problemen met zwarte mannen.
Hier begon ik een amoureuze tegenslag te vermoeden met een of andere heer uit het donkere deel van Afrika, zodat ik opnieuw inzette op de ‘je mag niet veralgemenen’-mantra. Als water op een eend. Hoe verklaarde ik dan dat al haar vriendinnen en zelfs haar moeder en tantes het konden bevestigen. Trouwens, wat wist ik daarvan; waar haalde ik al die zekerheden. Zij had toch wel meer ervaring met zwarte mannen dan ik, veronderstelde zij. Hier had ze natuurlijk een punt. Wat betreft dat soort ‘close encounters of the third kind ‘ kan zij, als aantrekkelijke jonge vrouw, uiteraard veel meer geloofsbrieven voorleggen dan ik. In casu zwarte mannen en hun eventueel smeerlapgehalte, ben ik geen ervaringsdeskundige.
Bovendien reed ik me argumentatief helemaal vast toen ik begon over pretentieus eurocentrisme en de verwerpelijkheid van het wij/zij-denken want onze pikzwarte Ghanese Sandra poetst niet alleen uitstekend, ze is ook niet op haar mondje gevallen. Of is dat iets van àlle Afrikaanse vrouwen?
Neen, dat zou dan weer te veralgemenend zijn.

Max